تانگوی چند نفره

ارامشی که نیست در جنگی هم اگر حاضر نبودیم ، جنگی در ما حاضر بوده همیشه .

تانگوی چند نفره

ارامشی که نیست در جنگی هم اگر حاضر نبودیم ، جنگی در ما حاضر بوده همیشه .

43


سنگینی دستگاهی که مدام باید با خودم حمل کنم باعث شده از خونه نرم بیرون

دکتر میگفت کم کم بهش عادت می کنی اما محاله من به نفس کشیدن با دستگاه عادت کنم

هیچوقت  از خدا نپرسیدم چرا من ؟

اما الان میخوام بهش بگم منم حق دارم راحت زندگی کنم

پس لطفا کمی سلامتی

شیمی درمانی باز شروع شده

اینبار با دوز بالایی از دارو مواجه شدم که فکر کنم برای شیمی درمانی فیل مناسب باشه نه یه دختر پوست واستخون :))

وقتی شیمی درمانی شروع میشه یه دوره از یاس ونا امیدی هم همراهش میاد واین طبیعیه البته برای من خیلی موندگار نیست

بخاطر همین شاید تا مدتی اینجا چیزی ننویسم  البته  اخرین باری که تصمیم گرفتم ننویسم سه روز بیشتر دوام نیاوردم اما همون مدت کوتاه هم  موثر بود

 میرم تا دوره ی جدید از زندگی رو آغاز کنم

یه فکرایی تو سرمه که شاید تو دوره خلوت با خودم  اجرایی بشن

وقتی حال دلم خوب شد میام وبا هیجان از همه ی  دوره ی گذر می نویسم



نظرات 2 + ارسال نظر
سحر پنج‌شنبه 7 اردیبهشت 1396 ساعت 14:10

می بینم که نتونستی زیاد بدون نوشتن دوام بیاوری

بیمارستان وحشتناکه وقتی تنها هم باشی بدتر خب اومدم سراغ نوشتن که با شما حرف بزنم
گفته بودم نهایتش سه روزه :))

آبلوموف چهارشنبه 6 اردیبهشت 1396 ساعت 00:23 http://ablomof.blog.ir

سلام خانم معلم
به امید سلامتی و روزهای خوب !

سلامت باشید عمورحیم عزیز

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد