خوشی

من تو اوج ناخوشی خیلی خوشم  می دونید چرا؟ چون هر روز برای رفتن به سر کار از کنار قبرستون شهرمون میگذرم ، روزی  2 بار ، هفته ای ده بار چون پنجشنبه وجمعه ها تعطیلم :)

ماهی 56 بار وسالی 672 بار و تمام این لحظات به  خودم میگم دنیا ارزشی نداره که بخوای چار چنگولی بهش بچسبی عموی میلیاردرت یه گوشه همینجا خوابیده ، رفتگر محلمونم گوشه دیگش  پس حرص نخور ته همه زندگیا ، امتیازا وسازماندهیا پیشرفتها و پسرفتها  داشتن ها نداشتن ها و هزاران های دیگه یه خط ممتد اینجوریه ________________ 

این روزا که شهر پر شده از پوستر و نمایشگاه دفاع مقدس بدجور دلم میخواد شهید مفقود الاثر میشدم  دله دیگه کاریش نمیشه کرد :)))