حضرت حال

در ادامه پست قبلی باید بگم من عاشق جناب خیام هستم  بقول دوست عزیزی حضرت حال :))

فقط یه سوال برام پیش اومده که حتما لازمه تو دنیاهای بعدی ایشون رو پیدا کنم وبپرسم یکی نیست به  خیام عزیز بگه  تو شعراش بنده های خدا رو به نوشیدن می وخوشیِ حال دعوت کرده به  این فکر نکرده که حرامه :)))اصلا ما رو چه به خوشی های این مدلی؟:))) 

این قافله عمر عجب می گذرد

دریاب دمی که با طرب  می گذرد

ساقی غم فردای حریفان چه خوری

پیش آر پیاله را که شب میگذرد

یا جای دیگه فرمودند

برخیز وبیا بتا برای دل ما

حل کن به جمال خویشتن مشکل ما

یک کوزه شراب تا بهم نوش کنیم

زان پیش که کوزه ها کنند از گل ما

یا این شعر

دریاب که از روح جدا خواهی رفت

در پرده اسرار فنا خواهی رفت

می نوش ندانی از کجا امده ای

خوش باش ندانی به کجا خواهی رفت

 به من بگید منظور از می نوش تو این شعرا چیه کاری به معنی  کردن معلم ادبیاتا هم ندارم اخه اونا استاد عوض کردن معنی شعرهستن :)))

هزار ماشالله چه اشتهایی هم داشته یه جا میگه پیاله جای دیگه میگه کوزه جای دیگه میزانی برای نوشیدن شراب معین نمی کنه فقط میگه می نوش و این بستگی به ظرفیت ادم داره که زیاده روی کنه یا نه :)))

------------------------------

قسمت اول پست که یه شوخی بود با جناب خیام

بعدا نوشت ( درد دل نوشت)

گاهی به تارعنکبوت هایی که بعنوان عرف جامعه ، قانون و.... فکر میکنم دلم می گیره حالا جناب خیام هی بگه دریاب که از روح جدا خواهی رفت  هی بگه خوش باش ندانی به کجا خواهی رفت  این تارعنکبوتا رو نمیشه کاری کرد

یک نمونش رو ذکر میکنم  وقتی ریسس گزینش اداره آ میاد تو محل کار ومیگه اگه لباست فلان باشه اگه آرایش داشته باشی و اگه .... اگه ... اگه ...  گزینش نمیشی ویا به مشکل بر میخوری  و من و امثال منو مجبور میکنه به نقاب زدن فکر میکنی خوشی میمونه ، وقتی که میدونی داری دروغ میگی و از خودِواقعیت دوری فقط بخاطر اینکه به شغلت احتیاج داری ... خوش باش ندانی به کجا خواهی رفت غم سنگین روی دلتو آروم نمیکنه 

وقتی برای سازماندهی و انتقالت به همه چی جز کارایی و  شایستگیت امتیاز میدن وبازم مجبورت میکنن بر خلاف میل وعقیدت  نقاب بزنی وبشی اونی که میخوان  خوش باش ندانی به کجا خواهی رفت دردتو دوا نمیکنه

خیلی دلم برای خودم تنگ شده  :(((

من یک عدد خود واقعی گم کردم در صورت یافتن بهم برش گردونید و مژدگانی بگیرید