دختری در اروزی ازدواج با فلفل دلمه ای

وقتی بچه بودم و کارتون زنان کوچک رو می دیدم دلم میخواست مثل کتی که برای عمه پیرش کتاب میخوند ، من هم برای کسی کتاب  بخونم اما چون بابا نبود و مجبور بودم تا از سر کار برگرده تنها بمونم برای در و دیوار اتاق به تصور اینکه کسی هست کتاب میخوندم :)

بزرگتر که شدم وقتی برگشتیم شهر خودمون بابا حجی که بعد مرگ عمو مجید افسرده و بیمار شده بود تنها کسی بود که کتاب خوندن منو تحمل میکرد ، اخه بابا حجی سکته کرده بود ومثل یه تیکه گوشت روی جا بود و نمی تونست از دستم فرار کنه وقتی براش شاهنامه می خوندم اونم غلط غلوط ، با تکون دادن چشماش  می فهمیدم غلط خوندم اونوقت بدو بدو می رفتم تو آشپزخونه عمه  اشکالمو میگفت و بر می گشتم

و این روزها هم دلم میخواد باباحجی زنده بود وبراش شاهنامه میخوندم البته اینقدر بزرگ شدم که دیگه غلط نخونم 

این روزها هم مثل بچگیام کسی نیست براش کتاب بخونم وباز هم در ودیوار اتاق شنونده من هستن :)

من دختری رو می شناسم که دلش میخواست  و هنوزم میخواد با فلفل دلمه ای ازدواج کنه تو خونه این دختر از هر نویسنده ای که فکر کنی کتاب گیر میاد یه بار بهش گفتم تمام پولهاتُ تو سالهای مختلف زندگیت دادی برای کتاب؟ و او با سر تایید کرد و همینطور که فلفل دلمه ای رو از توی زنبیل خریدش در آورد گفت شاید روزی با فلفل دلمه ای ازدواج کنم وقتی این جمله رو گفت نخندید  و هیچ چیز تو ظاهرش تغییر نکرد حتی به نظر نمی اومد که احساسش این باشه که حرف بی ربطی زده و من در یک لحظه فهمیدم اینکه دوست من تنهاست ، اینکه ادم عجیبیه که دلش میخواد با فلفل دلمه ای ازدواج کنه بخاطر کتابه.

به نظرم کتابها سازنده ونابود کننده هستند ، خطرناک وضروری اند، دشمن و دوستند به نظرم کتابها مثل ازدواجند زندگی ادم به  قبل وبعد اونا تقسیم میشه ، نه میشه کسی رو به خوندن دعوت کرد ونه میشه منعش کرد زندگی با وجود اونا سخته اما بدون اونا بی بو وبی خاصیت.

این چالش، تناقض یا جنگیه که همه آدمایی که کتابُ تو زندگیشون راه دادن با اون دست به یقه  هستن می تونن از همه چی دست بکشند ولی این کار رو نمیکنند