زیر آوار زندگی ماندن 2

از سر کار اومدم خونه با ذوق کلی کتاب ووسیله برداشتم که وقتی میرم بیمارستان برای امیر ببرم، کتاب ، عروسک فرشته ای که براش دوخته بودم وقرار بود ازش مراقبت کنه وخرت و پرتای دیگه ، به دکتر سلیمی زنگ زدم بپرسم امیر هم اومده بیمارستان یا نه ؟ صداش گرفته بود احوالش رو پرسیدم گفت خوبم ، اما صداش خوب نبود همون دکتر پر  انرژی که می شناختم نبود اصرار کردم ، پاپیچش شدم وفهمیدم امیر یک هفته زودتر از من اومده ، اما تو قسمت مراقبت های ویژه بستری شده ودیشب فوت کرده  کسی که پر  از امید و انرژی  بود چطوری تسلیم شد ؟ قرار بود باهم خوب بشیم وقتی خوب شدیم بریم مسافرت دور دنیا قرار بود من عمه آراز بشم ( اسمی که برای پسرش انتخاب کرده بود ) و هزار تا قرار دیگه به همین راحتی همه قول وقراراشُ فراموش کرد وتسلیم شد

صبح تا حالا انگار زیر خروارها آوار موندم  حس خیلی بدی دارم  که نمیتونم توصیفش کنم عاشق امیر نبودم اما خیلی دوستش داشتم  یه حس خاص و دوستی خاص که فقط خودمون و امثال خودمون می تونیم درکش کنیم پسر سی ساله ای;;که کلی حرف مشترک ، درد مشترک وآرزوی مشترک باهاش داشتم همدرد من ، حکم   مسکنی روحی بود برام مسکن قوی درک شدن وفهمیده شدن 

، منُ تنها گذاشت ، به همین راحتی      رفت  و خدا هیچ کاری نکرد هیچ ...

من که ترجیح میدم خدایی وجود نداشته باشه ، تا باشه وهیچ کاری نکنه

من که چیزی ازش نخواستم جز سلامتی همه بیمارا ، اخه این خیلی زیاده ؟

هیچوقت  حکمت وقسمت رو درک نکردم   پس کسی از این دو مورد حرفی نزنه چون آروم که نمیشم بیشتر حرص میخورم ولجم در میاد

  خدا ، سلامتی ندادی به درک  خیلی چیزای دیگه ندادی به جهنم خب چرا دلخوشی های کوچیکمُ ازم میگیری

تا الان هر کاری کردی هر بلایی سرم آوردی تسلیم بودم اما از این به بعد نه از تو میخورم ونه از بنده هات

حالم از حرفای تکراری و نصیحتای تکراری بهم میخوره خسته شدم بریدم اینو به کی بگم

------------------------------------------------------------------------------

همیشه از خودم می پرسیدم کسانی که ضد اجتماع میشن ،  چی به سرشون میادکه به این وضع دچار میشن، پراز  کینه ، نفرت و خشم

تو این چند ماه فهمیدم 

باز باید برم سراغ کتاب  دکتر جکیل و مستر هاید

این روزا من پر خشم هستم واگه کاری نکنم احتمالا به کینه و نفرت تبدیل بشه و ته همش یا جنونِ یا یه ادم جانی که ....... در این حد داعش درونم فعال شده

از قدیم گفتن سکه دو رو داره و این روی دیگه ی سکه ی وجود منِ که بعد سی وچند سالی که از خدا عمر گرفتم برای اولین بار باهاش مواجه شدم ، شاید وجود نداشته یا برعکس وجود داشته ومدفون بوده الان فرصت عرض اندام پیدا کرده نمیدونم اما خودم  از خودم وحشت دارم چه برسه به دیگران. بخاطر همین کنترلش میکنم وتا الان کسی متوجه اش نشده وفقط کسانی که این اعتراف نامه رو میخونن متوجه درد ورنجی که من تحمل میکنم میشن

خدا رو شکر برای شما هم خطری ندارم