دختروجودم

چرا فاصله شادی وغم من اینقدر کوتاهه تا میام بگم خوبم و یکم بخندم  کمی بعد یه غم سنگین رو دلم میشینه ، اخه مگه از ساعت 8 که اخرین پستم رو نوشتم  تا الان که ده و ده دقیقه است چقدر گذشته ؟  حالا کاش این غم علتی داشت بی دلیل دلم می گیره ، بی دلیل بغض میکنم

امشب تنهام  از اون شبایی که فکر کنم تا صبح ایناج پست بذارم و خودم با خودم حرف بزنم نمیدونم چرا احساس میکنم همون دو سه خواننده وبلاگم تو محل کارشون وبلاگ میخونن وکامنت میگذارن اخه همیشه ساعت کامنتها ساعتی که ادم باید تو محل کارش باشه :))) هیچوقت بعد از ظهر یا شب کامنتی نداشتم

مامانم وقتی داشت می رفت سفارش کرد حتما استراحت کنم و تاکید کرد  بخوابم زهی خیال باطل  الان ساعت ده ونیم و من به خودم امید میدم تا یازده بیدار می مونم

قدیما وقتی بهش پیام میدادم که میخوام حرف بزنم آب دستش بود میگذاشت زمین وسرا پا گوش میشد الان بعد نود وبوقی سال بهش پیام دادم می تونی حرف بزنی چون میدونم الان خوابگاهه پیام داده داریم فیلم می بینیم راسته که میگن نو که میاد به بازار کهنه رو بی خیال میشن

زن عموم میگه شش ساله عاشق ساره است پاشنه در رو از جا کنده  عموت رضایت نمی ده و من تو دلم میگم این عاشقای سینه چاک کجان چرا یکیش نصیب من نمی شه  نکنه اسبش پاش شکسته ؟  پس چرا نمیاد خوشبختش کنم :)))

هعی روز گار تو سی وپنج سالگی ادم چه فکرای مسخره ای میکنه از زن عموم لجم می گیره به نظرم خواستگار داشتن هم یه چیز خصوصی  به من چه که شش ساله دخترتونو میخواد مدیونید اگه فکر کنید حسادت میکنم خودم میدونم با این بیماری و خرج گرون دوا درمون کسی نمیاد سراغ من یعنی اگه بیاد من به عقلش شک میکنم 

امشب واقعا دخترونگیم از اعماق وجودم فوران کرده همیشه این حس رو تو خودم سرکوب کردم مخصوصا هفت سالی که با بیماری دست وپنجه نرم میکنم کلا فراموش کردم یه نگاهی به دختر درونم بندازم  این روزا همه تو تب وتاب لباس خریدن و نوبت آرایشگاه گرفتن هستن و بازار چی بپوشم و چی می پوشی  بین دخترای فامیل داغه و من مثل همه هفت سالی که با کلاه گیس رفتم عروسی فقط یه کلاه گیس رنگ روشن خریدم

طاها  به طعنه میگه وای چقدر تغییر ، همش همین کلاه گیس ، نکنه باز بخوای بلوز شلوار بپوشی ؟  رفته برام پیراهن خریده

 نمیدونه که با ریختن اولین دسته موهام هفت سال پیش دخترونگی من هم مرد و هیچوقت متوجه نمیشه هیچ رنگ لاکی خوشحالم نمیکنه

چون به هر حالتی بری بیرون همه می فهمن مریضی همه می فهمن یه چیزی اشکال داره کبودی زیر چشمام با هیچ کرم پودری محو نمیشه نمی دونم ، شاید من دارم لج میکنم اما هیچوقت چیزای مصنوعی رو دوست نداشتم ، صورتهایی که وقتی بشورن ادم دیگه ای متولد میشه من رو به یاد دلقک های سیرک می اندازه بخاطر همین ارایش نمیکنم و وقتی کسی بهم بگه چرا به خودت نمی رسی انگار بدترین فحش عالم رو بهم داده از کی ما ادما زیر رنگ ولعاب خودمون رو مخفی کردیم؟ واقعا دلمون واسه خودمون تنگ نمی شه ؟ مامانم همیشه میگه تو این دنیای رنگ رنگی همه دنبال خیره کننده ها هستن و من با خنده میگم بگذار دوره نقاهت اسبش تموم بشه میاد دیگه عجله نکن

 هیچ کس تو  دنیای رنگی رنگی  دخترا به من توجهی نمیکنه   ته همه توجهاشون دلسوزی وترحم حال بهم زنه   و من خیلی خوشحالم که همرنگ جماعت نیستم ترجیح میدم با پوشیدن بلوز شلوار وکلاه شبیه پسرا باشم تا دختری که همه ی آرزوهای دخترونه اش بستگی به وقوع یک معجزه داره  مادر شدن وهمسر شدنش بستگی به سلامتیش داره

پسرا خوش به حالتون  و دمتون گرم که منو تو جمعتون پذیرفتین نه بعنوان یه دختر بلکه به چشم یه پسر ، یکی از خودتون